«Σ’ αγαπώ και αντίο»

 …Για όσους κατέστρεψαν και καταστρέφουν άδικα ζωές,
στις κρύες ασφάλτους,
χαρίζοντας θάνατο σε αθώες ανυποψίαστες ψυχές…

Πήγα σε ένα πάρτι γενεθλίων. Αλλά θυμήθηκα ...τι μου είχες πει.
Μου είπες να μην πιω καθόλου. Γι΄ αυτό κρατούσα μία Sprite.
Ένιωσα πολύ περήφανη για τον εαυτό μου, έτσι όπως μου είχες πει
ότι θα ένιωθα, γιατί διάλεξα να μην πιω και να οδηγήσω, παρ΄ όλο
που κάποιοι φίλοι είπαν πως θα ‘πρεπε.

Ήξερα πως έκανα μία υγιή επιλογή και η συμβουλή σου ήταν σωστή.
Καθώς το πάρτι τελείωσε και τα παιδιά ήταν ζαλισμένα, μπήκα μέσα
στο αμάξι μου, σίγουρη πως θα φτάσω σπίτι υγιής.

Δίχως ξέροντας τι θα ακολουθούσε, κάτι που δεν το περίμενα.
Τώρα είμαι ξαπλωμένη στο πεζοδρόμιο.
Μπορώ να ακούσω τον αστυνομικό που λέει:
«Το παιδί που προκάλεσε αυτήν την καταστροφή ήταν πιωμένο».

Η φωνή του μοιάζει μακρινή.
Το αίμα μου με περιτριγυρίζει,
ενώ προσπαθώ σκληρά να μην κλάψω.
Μπορώ να ακούσω τη νοσοκόμα να λέει:
«Αυτό το κορίτσι θα πεθάνει».

Είμαι σίγουρη πως το παιδί δεν είχε ιδέα όταν έτρεχε σαν τρελό,
πως θα πέθαινα εγώ.
Τότε οι άνθρωποι γιατί το κάνουν, ξέροντας πως θα καταστρέψει ζωές;
Αλλά τώρα ο πόνος με κόβει σαν ένα εκατομμύριο καρφωμένα μαχαίρια.

Πες στην αδερφή μου να μην φοβάται.

Πες στον μπαμπά να είναι δυνατός
και πως όταν θα πάω στον ουρανό θα βάλλω την επιγραφή
«Το κοριτσάκι του μπαμπά» πάνω στον τάφο μου.

Κάποιος έπρεπε να του είχε πει ότι είναι ΛΑΘΟΣ
να πίνεις και να οδηγείς.
Ίσως αν ο μπαμπάς του και η μαμά του το είχαν κάνει
να ήμουν ακόμη ζωντανή.

Η ανάσα μου κόβεται.

Φοβάμαι πραγματικά πολύ.

Αυτά είναι τα τελευταία λεπτά μου και είμαι τόσο απροετοίμαστη.
Μακάρι να μπορούσες να με κρατήσεις, μαμά,
όπως είμαι ξαπλωμένη εδώ. Μακάρι να μπορούσα να σου πω:

«Σ’ αγαπώ και αντίο»